martes, 24 de marzo de 2015
martes, 10 de marzo de 2015
Personajes da II República e da Guerra Civil Española
Personajes:
-Francisco Franco Bahamonde ( 4 de decembro de 1892 Ferrol - 20 de novembro de 1975 Madrid). Na segunda república Franco é solicitado para formar parte dun pronunciamento pero el négase. Un putsch estala o 10 de agosto de 1932 (a Sanjurjada). Esta sublevación está dirixida polo xeneral Sanjurjo, o director xeneral de Carabineros, e secundada só pola guarnición de Sevilla, e pronto é condenada ao fracaso. Detido o xeneral cunha quincena de conxurados e aberto un proceso, é condenado á pena de morte, logo indultado e finalmente amnistiado, aínda que xa non reingresou no exército e fixou a súa residencia en 1934 en Monte Estoríl, Portugal.
Na guerra civil Franco e o seu goberno orientouse inicialmente ao triunfo militar sobre a España republicana, e contou co apoio de dous ditadores fascistas de Europa, Hitler e Mussolini. A semellanza de estes, que se facían chamar respectivamente Führer e Duce, Franco adoptou durante a contenda o título de Caudillo, que xunto ao de Xeneralísimo foron os títulos cos que se lle denominou nas décadas posteriores.
-Ramón González Peña (11 de xulia de 1888 Asturias- 27 xulio de 1952 Mexico)
Peña na II Republica ocupa un escaño nas Cortes como diputado socialista por Huelva, provincia da que foi gobernador ao proclamarse o novo réxime. Volve máis tarde a Asturias, onde ocupa os cargos de alcalde de Mieres e presidente da Diputación Provincial de Oviedo.
Na guerra civil dirixe o sindicato socialista UGT, e ocupa o cargo de Ministro de Xustiza no segundo goberno de Juan Negrín. Tras o final da contienda fuxe a Francia e ali actúa como vocal da SERE , organización creada por Negrín para organizar o exilio republicano. Despois marcha a Mexico, onde falece en 1952.
-Ángel Galarza Gago ( 4 de novembro de 1891 Madrid- 26 de xulio de 1966 París)
Ocupou os cargos de Fiscal Xeral da República, director xeral de Seguridade e ministro da Governación durante a II República e a posterior Guerra Civil.
-Luis Carrero Blanco (4 de marzo de 1904 Santoña- 20 de decembro de 1973 Madrid)
Foi asesinado por ETA cando era Presidente del Gobierno de España durante a etapa final desta dictadura. O réximen otorgouno, póstumamente, o título de duque Carrero Blanco.
Ao iniciarse a Guerra Civil Española era profesor de táctica submarina na Escuela da Guerra Naval de Madrid. Non querendo colaborar coas autoridades da República, houbo de refuxiarse nas embaxadas de México e Francia para evitar ser asesinado polas milicias populares, ata que en xunio de 1937 conseguió evadirse a zona sublevada, vía Francia. Co grado de Capitán de Corbeta foi situado ao mando de destructor Huesca e, posteriormente, do submarino xeral Sanxurxo. En outubre de 1938 deixou o mando do submarino e embarou no Canarias como Xefe de Estado Maior da división de cruceiros, función que desempeñará ata o final da guerra.
-Francisco Franco Bahamonde ( 4 de decembro de 1892 Ferrol - 20 de novembro de 1975 Madrid). Na segunda república Franco é solicitado para formar parte dun pronunciamento pero el négase. Un putsch estala o 10 de agosto de 1932 (a Sanjurjada). Esta sublevación está dirixida polo xeneral Sanjurjo, o director xeneral de Carabineros, e secundada só pola guarnición de Sevilla, e pronto é condenada ao fracaso. Detido o xeneral cunha quincena de conxurados e aberto un proceso, é condenado á pena de morte, logo indultado e finalmente amnistiado, aínda que xa non reingresou no exército e fixou a súa residencia en 1934 en Monte Estoríl, Portugal.
Na guerra civil Franco e o seu goberno orientouse inicialmente ao triunfo militar sobre a España republicana, e contou co apoio de dous ditadores fascistas de Europa, Hitler e Mussolini. A semellanza de estes, que se facían chamar respectivamente Führer e Duce, Franco adoptou durante a contenda o título de Caudillo, que xunto ao de Xeneralísimo foron os títulos cos que se lle denominou nas décadas posteriores.
-Ramón González Peña (11 de xulia de 1888 Asturias- 27 xulio de 1952 Mexico)
Peña na II Republica ocupa un escaño nas Cortes como diputado socialista por Huelva, provincia da que foi gobernador ao proclamarse o novo réxime. Volve máis tarde a Asturias, onde ocupa os cargos de alcalde de Mieres e presidente da Diputación Provincial de Oviedo.
Na guerra civil dirixe o sindicato socialista UGT, e ocupa o cargo de Ministro de Xustiza no segundo goberno de Juan Negrín. Tras o final da contienda fuxe a Francia e ali actúa como vocal da SERE , organización creada por Negrín para organizar o exilio republicano. Despois marcha a Mexico, onde falece en 1952.
Ocupou os cargos de Fiscal Xeral da República, director xeral de Seguridade e ministro da Governación durante a II República e a posterior Guerra Civil.
-Luis Carrero Blanco (4 de marzo de 1904 Santoña- 20 de decembro de 1973 Madrid)
Foi asesinado por ETA cando era Presidente del Gobierno de España durante a etapa final desta dictadura. O réximen otorgouno, póstumamente, o título de duque Carrero Blanco.
Ao iniciarse a Guerra Civil Española era profesor de táctica submarina na Escuela da Guerra Naval de Madrid. Non querendo colaborar coas autoridades da República, houbo de refuxiarse nas embaxadas de México e Francia para evitar ser asesinado polas milicias populares, ata que en xunio de 1937 conseguió evadirse a zona sublevada, vía Francia. Co grado de Capitán de Corbeta foi situado ao mando de destructor Huesca e, posteriormente, do submarino xeral Sanxurxo. En outubre de 1938 deixou o mando do submarino e embarou no Canarias como Xefe de Estado Maior da división de cruceiros, función que desempeñará ata o final da guerra.
martes, 3 de marzo de 2015
Causas da Guerra Civil Española
As causas da Guerra Civil Española son:
-Unha economía atrasada, incapaz de satisfacer as necesidades do pobo polos gastos da guerra.
-Una oligarquía terrateniente so preocupada polos seus beneficios e incapaz dos cambios mais elementais.
- Unha estructura social con abismales diferencias entre pobres e ricos, cunha pequena oligarquía poderosa, unhas clases baixas en continuo crecemento, unha clase media insuficiente para servir de elemento equilibrador...
- Unha polarización da sociedade en dous bandos, a dereita e a esquerda entre as que existía unha forte tensión.
Durante os meses de febreiro a xulio de 1936 incrementouse a tensión entre as forzas sociais. Ao goberno resultaballe difícil manter o orde público e a violencia política era cotia. Os grupos de extrema dereita, a Falange, enfrentabanse coa esquerda, o clima co asesinato a mans dos falangistas do teniente da Guardia de Asalto José Castillo. A reacción dun grupo deles foi o asesinato dun dos líderes da dereita: José Calvo Sotelo
-Unha economía atrasada, incapaz de satisfacer as necesidades do pobo polos gastos da guerra.
-Una oligarquía terrateniente so preocupada polos seus beneficios e incapaz dos cambios mais elementais.
- Unha estructura social con abismales diferencias entre pobres e ricos, cunha pequena oligarquía poderosa, unhas clases baixas en continuo crecemento, unha clase media insuficiente para servir de elemento equilibrador...
- Unha polarización da sociedade en dous bandos, a dereita e a esquerda entre as que existía unha forte tensión.
Durante os meses de febreiro a xulio de 1936 incrementouse a tensión entre as forzas sociais. Ao goberno resultaballe difícil manter o orde público e a violencia política era cotia. Os grupos de extrema dereita, a Falange, enfrentabanse coa esquerda, o clima co asesinato a mans dos falangistas do teniente da Guardia de Asalto José Castillo. A reacción dun grupo deles foi o asesinato dun dos líderes da dereita: José Calvo Sotelo
Suscribirse a:
Entradas (Atom)